حفاظ گذاری داربست جهت ایمنی کارگرانی که روی داربست مشغول کار هستند صورت میگیرد. حفاظ گذاری داربست علاوه بر ایمنی کارگران،
مانع از سقوط ابزار و وسایل کار از روی داربست می شود.
حفاظ گذاری داربست ( حفاظت در برابر سقوط ) :
۱-هر بخشی از جایگاه کار یا محل کاری که بلندی آن بیش از ۲ متر است و امکان دارد کارکنان از روی آن سقوط نمایند،
بایستی دارای تمهیدات ایمنی با شرایط زیر باشند :
- حفاظ از جنس مرغوب و مناسب و دارای استحکام کافی
- نرده بالایی به ارتفاع یک الی ۱۵/۱ متر بالای سطح جایگاه
- نرده میانی بین سطح جایگاه و نرده بالایی در ارتفاع نیم متر الی ۶۵ سانتیمتر
- برای جلوگیری از سُر خوردن افراد و افتادن ابزار کار و مصالح از روی جایگاه ، پاخوری در لبه باز جایگاه به ارتفاع ۱۵ سانتیمتر نصب گردد.
۲-حفاظ های نرده ای و پاخوری های لبه جایگاه داربست ، باید در سمت داخلی ستونهای عمودی مهار شوند.
۳-نرده ها ، پاخورها و وسایل دیگر حفاظتی که در جایگاه داربست بکار رفته اند،نباید از جای خود برداشته شوند.
مگر در زمانی و در حدی که برای ورود اشخاص و ابزار ، لازم باشد.
۴-جایگاه های داربست های معلق باید از هر طرف دارای حفاظ نرده ای و پاخور باشند.
اما اگر کار طوری باشد که نتوان حفاظ بلندتری برقرار کرد، نیازی نیست که بلندی حفاظ طرف دیوار بیش از ۷۰ سانتیمتر باشد.
۵-اگر کارگران روی سکو یا جایگاه بطور نشسته کار می کنند، گذاردن حفاظ و پاخور سوی دیوار الزامی نیست.
ولی در این حالت جایگاه بایستی دارای طناب، کابل یا زنجیرهایی باشد تا برای کارگران بصورت دستگیره محکمی باشند.
و در زمان سُر خوردن کارگر ، قابل گرفتن باشند.
۶-فاصله بین جایگاه و دیوار یا وسیله مورد کار باید تا حد امکان کم باشد.
مگر هنگامی که کارگران روی سکو بطور نشسته کار می کنند که در این حالت فاصله بین دیوار و جایگاه نباید از ۴۵ سانتیمتر بیشتر باشد.
