انواع روشهای ایمنی کار در ارتفاع
- سامانه محدود کننده
- سامانه متوقف کننده
- دسترسی با طناب
- فاصله ایمن
- لنیارد
- استفاده از کمربند ایمنی
- استفاده از هارنس
- شوک گیر
- استفاده از انواع طناب و طناب تکیه گاهی
- و…
سامانه محدود کننده سامانه ای است که از سقوط افراد از ارتفاع جلوگیری می‌کند و به دو شکل عمومی مثل نرده حفاظتی و فردی که شامل لنیارد و کمربند، نقطه اتصال، هارنس کاربرد دارد. سامانه متوقف کننده سامانه ای است که با به کارگیری از تجهیزات مناسب، در صورت سقوط با جذب انرژی از سقوط منجر به کاهش جراحات و صدمات وارد شده به شخصی که از ارتفاع سقوط کرده است، می شود.
دسترسی با طناب: این روش شامل دو سامانه مجزا و ایمن می باشد، یکی تحت عنوان طناب پشتیبان عمل می کند و دیگری به عنوان طناب دسترسی. فاصله ایمن: حداقل فاصله ای که برای جلوگیری از سقوط یا برخورد فرد با سطح مبنا صورت می گیرد را فاصله ایمن می گویند. لنیارد: پس مهیا طنابی است که به منظور به وجود آوردن ارتباط بین عامل کار در ارتفاع با طناب تکیه گاه یا سازه ثابت با کمترین ایجاد مزاحمت به کار گرفته می شود.کمربند ایمنی باید از جنس الیاف طبیعی یا مصنوعی با ترکیبات پلیمری است که پوشاننده ناحیه کمر باشد. هارنس: پوششی از جنس الیاف پلیمری و مقاوم است که انتهای بالای ران پا تا روی سطح کت را پوشش می دهد و به وسیله قلاب هایی که بر روی آن وصل است فرد را به سایر تجهیزات کار در ارتفاع متصل می کند.
از شوک گیر نیز در ارتفاع به منظور کاهش اثر نیروی ضربه بر اثر سقوط، استفاده می شود. انواع طناب که به ایمنی، دینامیکی، نیمه استاتیک، عملیات تکیه‌گاهی و پشتیبان تقسیم می‌شود.
